Μεγάλο κεφάλαιο και πιστεύω θα συμφωνήσετε όλοι και όλες σε αυτό.
Κεφάλαιο: Πρώην λοιπόν. Αυτός ο πρώην που φτάνει να στοιχειώνει τον εκάστοτε νυν μέσα από τις εκατοντάδες χιλιάδες αναφορές που γίνονται για αυτόν σε στιγμές που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν όμορφες, γλυκές, ίσως ακόμα και ρομαντικές. Αλλά όχι, πρέπει ακόμα και εκεί να ανοίξεις το στόμα σου να πεις "αχ και ο πρώην μου με είχε φέρει εδώ" ή "αχ και ο πρώην μου είχε κάνει δώρο τριαντάφυλλα".
να μη στα χρωστάω.
Αγαπητή αγαπημένη και χιλιολατρεμένη αναγνώστριά μου. Μην το κάνεις αυτό το πράγμα. Είναι κακό. Τζιζ. Καταστρέφει στιγμές και ίσως μέχρι και ψυχολογίες. Για τους άρρενες αναγνώστες δεν θα κάνω κάποια αναφορά γιατί μέχρι σήμερα δεν μου έχει τύχει να μου πει κάποιος για την πρώην του, ή όταν του ξέφευγε ότι "α το έχω κάνει ήδη το τάδε" προδιδόταν το "με ποιον" επομένως δεν έκανα εγώ την ερώτηση.
Γιατί να μας ακολουθεί παντού αυτός ο πρώην; Γιατί να κολλάμε σαν βδέλλες πάνω σε αναμνήσεις χωρίς λόγο και αιτία; Γιατί εννοείται δεν υπάρχει λόγος. Μόλις υπάρξει χωρισμός, πρέπει να μπει ταμπέλα The End. Με τελεία σε bold και μεγάλο μέγεθος. Τα λάθη που έγιναν μια φορά θα ξαναγίνουν. Οι άνθρωποι μετά από κάποια ηλικία δεν αλλάζουν. Θα αναφερθώ σε επόμενη ανάρτηση για τα περί επανασύνδεσης γιατί είναι αρκετά μεγάλο θέμα.
Κολλάμε, που λες. Θες γιατί ήταν ο πρώτος μας; Θες γιατί ήταν ψηλός με πλάτες; Θες γιατί έκανε το καλύτερο σεξ έβερ; Θες γιατί ήταν το δοσμένο για υιοθεσία δίδυμο αδερφάκι του Τζόνι Ντεπ; Δεν έχει σημασία το γιατί ήμασταν με έναν άνθρωπο. Σημασία έχει ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπει καμιά κοπέλα στον εαυτό της να χαλιέται μέρες ή ακόμα και μήνες μετά από έναν χωρισμό. Και όσο μεγάλη κι αν ήταν η "αγάπη" - αν υπήρξε - μπορείς εύκολα να τα σβήσεις όλα με μια μονοκοντυλιά και να συνεχίσεις να ανοίγεις νέα κεφάλαια στη ζωή σου. Το κεφάλαιο Νίκος, Σπύρος, Μπάμπης, Μάκης κλπ. Είναι πολύ απλό.
Θα κλαις μια μέρα. Θα κλαις 2. Εκεί πες ότι φτάνει πια, δεν πάνε και σε καμία τα κόκκινα πρησμένα μάτια εξ' άλλου. Βάλε το καλό σου φόρεμα, ή εκείνο το τοπάκι που ενισχύει το βαθύ σου ντεκολτέ και πάρε μια ελεύθερη φίλη σου για να γεμίσετε τις φλέβες σας αγνό αλκοόλ. Τη μέρα που χώρισα εγώ από την μεγαλύτερη σχέση που έχω κάνει μέχρι στιγμής, θα μιλήσω με το χέρι στην καρδιά, πέθανα στο κλάμα. Έτυχε εκείνη τη μέρα να κάνει πάρτι ένας φίλος όμως οπότε πήγα με μια φίλη μου, εγώ σε μαύρα χάλια και παρά τη θέλησή μου. Στο πρώτο ποτό τον σκεφτόμουν. Στο δεύτερο ποτό ακόμα τον σκεφτόμουν ενώ κλαψούριζα στον ώμο της φίλης μου που υπομονετικά με άκουγε και με παρηγορούσε.
Παρένθεση. Μην λέτε γαμώτο σε φίλες σας που χωρίζουν "έλα μωρέ θα σου πει να τα ξαναβρείτε". ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ! Πείτε της "πάμε γι' άλλα!" ή πείτε της "θα σου γνωρίσω εγώ τον φίλο μου τον Σάκη τον μπασκετμπολίστα" ή κάτι παρεμφερές. Κούφιες ελπίδες που δεν θα βρουν ποτέ αντίκρισμα κάνουν την κατάσταση χειρότερη.
Στο τρίτο ποτό που λες, η διάθεσή μου άρχισε να φτιάχνει και άφησα μετά από τόση ώρα τον εαυτό μου να ψιλολικνιστεί στη μουσική. Στο τέταρτο ποτό κοιτούσα τριγύρω και μιλούσα με όσους με πλησίαζαν ακόμα και για να πάνε να βρουν τον εορτάζοντα να του ευχηθούν. Στο πέμπτο ποτό είχα ήδη δεχτεί ήπιο φλερτ από 2 τύπους που πρώτη φορά γνώρισα εκείνο το βράδυ. Το ηθικό μου αναπτερώθηκε όσο δεν πάει και την επόμενη μέρα μαζί με το hangover ξύπνησα με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας: αρέσω και για τι μαλάκα στενοχωριόμουν τόσες μέρες.
Βέβαια για να λέμε και όλη την αλήθεια, για μια βδομάδα μετά με το που έβλεπα το παραμικρό που μου τον θύμιζε έβαζα τα κλάματα. Πες μια φωτογραφία, κάτι δικό του στο σπίτι μου, τόσα χρόνια μαζί υπήρχαν πολλές αναμνήσεις. Τότε πήρα όμως την οριστική απόφαση να τσουβαλιάσω ό,τι δώρο μου είχε κάνει και να το πάω στα σκουπίδια. Καλύτερο δώρο στον εαυτό μου δεν θα μπορούσα να είχα κάνει.
Έτσι λοιπόν κοπέλες. Χάθηκε ένας; ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ! Υπάρχουν άλλοι χίλιοι (και λίγους λέω)! Αφήστε τον πρώην στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με τα δώρα που σας είχε κάνει, κρατήστε τις αναμνήσεις ως κάτι όμορφο που θα σας κάνει μετά από καιρό να χαμογελάτε αλλά ΟΧΙ να νοσταλγείτε και προς Θεού, μην πρήζετε τους νυν ή τους εν δυνάμει νυν για τον πρώην και πόσο πούστικα σας φέρθηκε. Απλά όχι.
Καλή χρονιά everybody με λιγότερους ξενέρωτους και ξενέρωτες!
Κεφάλαιο: Πρώην λοιπόν. Αυτός ο πρώην που φτάνει να στοιχειώνει τον εκάστοτε νυν μέσα από τις εκατοντάδες χιλιάδες αναφορές που γίνονται για αυτόν σε στιγμές που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν όμορφες, γλυκές, ίσως ακόμα και ρομαντικές. Αλλά όχι, πρέπει ακόμα και εκεί να ανοίξεις το στόμα σου να πεις "αχ και ο πρώην μου με είχε φέρει εδώ" ή "αχ και ο πρώην μου είχε κάνει δώρο τριαντάφυλλα".
να μη στα χρωστάω.
Αγαπητή αγαπημένη και χιλιολατρεμένη αναγνώστριά μου. Μην το κάνεις αυτό το πράγμα. Είναι κακό. Τζιζ. Καταστρέφει στιγμές και ίσως μέχρι και ψυχολογίες. Για τους άρρενες αναγνώστες δεν θα κάνω κάποια αναφορά γιατί μέχρι σήμερα δεν μου έχει τύχει να μου πει κάποιος για την πρώην του, ή όταν του ξέφευγε ότι "α το έχω κάνει ήδη το τάδε" προδιδόταν το "με ποιον" επομένως δεν έκανα εγώ την ερώτηση.
Γιατί να μας ακολουθεί παντού αυτός ο πρώην; Γιατί να κολλάμε σαν βδέλλες πάνω σε αναμνήσεις χωρίς λόγο και αιτία; Γιατί εννοείται δεν υπάρχει λόγος. Μόλις υπάρξει χωρισμός, πρέπει να μπει ταμπέλα The End. Με τελεία σε bold και μεγάλο μέγεθος. Τα λάθη που έγιναν μια φορά θα ξαναγίνουν. Οι άνθρωποι μετά από κάποια ηλικία δεν αλλάζουν. Θα αναφερθώ σε επόμενη ανάρτηση για τα περί επανασύνδεσης γιατί είναι αρκετά μεγάλο θέμα.
Κολλάμε, που λες. Θες γιατί ήταν ο πρώτος μας; Θες γιατί ήταν ψηλός με πλάτες; Θες γιατί έκανε το καλύτερο σεξ έβερ; Θες γιατί ήταν το δοσμένο για υιοθεσία δίδυμο αδερφάκι του Τζόνι Ντεπ; Δεν έχει σημασία το γιατί ήμασταν με έναν άνθρωπο. Σημασία έχει ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέπει καμιά κοπέλα στον εαυτό της να χαλιέται μέρες ή ακόμα και μήνες μετά από έναν χωρισμό. Και όσο μεγάλη κι αν ήταν η "αγάπη" - αν υπήρξε - μπορείς εύκολα να τα σβήσεις όλα με μια μονοκοντυλιά και να συνεχίσεις να ανοίγεις νέα κεφάλαια στη ζωή σου. Το κεφάλαιο Νίκος, Σπύρος, Μπάμπης, Μάκης κλπ. Είναι πολύ απλό.
Θα κλαις μια μέρα. Θα κλαις 2. Εκεί πες ότι φτάνει πια, δεν πάνε και σε καμία τα κόκκινα πρησμένα μάτια εξ' άλλου. Βάλε το καλό σου φόρεμα, ή εκείνο το τοπάκι που ενισχύει το βαθύ σου ντεκολτέ και πάρε μια ελεύθερη φίλη σου για να γεμίσετε τις φλέβες σας αγνό αλκοόλ. Τη μέρα που χώρισα εγώ από την μεγαλύτερη σχέση που έχω κάνει μέχρι στιγμής, θα μιλήσω με το χέρι στην καρδιά, πέθανα στο κλάμα. Έτυχε εκείνη τη μέρα να κάνει πάρτι ένας φίλος όμως οπότε πήγα με μια φίλη μου, εγώ σε μαύρα χάλια και παρά τη θέλησή μου. Στο πρώτο ποτό τον σκεφτόμουν. Στο δεύτερο ποτό ακόμα τον σκεφτόμουν ενώ κλαψούριζα στον ώμο της φίλης μου που υπομονετικά με άκουγε και με παρηγορούσε.
Παρένθεση. Μην λέτε γαμώτο σε φίλες σας που χωρίζουν "έλα μωρέ θα σου πει να τα ξαναβρείτε". ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ! Πείτε της "πάμε γι' άλλα!" ή πείτε της "θα σου γνωρίσω εγώ τον φίλο μου τον Σάκη τον μπασκετμπολίστα" ή κάτι παρεμφερές. Κούφιες ελπίδες που δεν θα βρουν ποτέ αντίκρισμα κάνουν την κατάσταση χειρότερη.
Στο τρίτο ποτό που λες, η διάθεσή μου άρχισε να φτιάχνει και άφησα μετά από τόση ώρα τον εαυτό μου να ψιλολικνιστεί στη μουσική. Στο τέταρτο ποτό κοιτούσα τριγύρω και μιλούσα με όσους με πλησίαζαν ακόμα και για να πάνε να βρουν τον εορτάζοντα να του ευχηθούν. Στο πέμπτο ποτό είχα ήδη δεχτεί ήπιο φλερτ από 2 τύπους που πρώτη φορά γνώρισα εκείνο το βράδυ. Το ηθικό μου αναπτερώθηκε όσο δεν πάει και την επόμενη μέρα μαζί με το hangover ξύπνησα με ένα χαμόγελο αισιοδοξίας: αρέσω και για τι μαλάκα στενοχωριόμουν τόσες μέρες.
Βέβαια για να λέμε και όλη την αλήθεια, για μια βδομάδα μετά με το που έβλεπα το παραμικρό που μου τον θύμιζε έβαζα τα κλάματα. Πες μια φωτογραφία, κάτι δικό του στο σπίτι μου, τόσα χρόνια μαζί υπήρχαν πολλές αναμνήσεις. Τότε πήρα όμως την οριστική απόφαση να τσουβαλιάσω ό,τι δώρο μου είχε κάνει και να το πάω στα σκουπίδια. Καλύτερο δώρο στον εαυτό μου δεν θα μπορούσα να είχα κάνει.
Έτσι λοιπόν κοπέλες. Χάθηκε ένας; ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ! Υπάρχουν άλλοι χίλιοι (και λίγους λέω)! Αφήστε τον πρώην στον κάλαθο των αχρήστων μαζί με τα δώρα που σας είχε κάνει, κρατήστε τις αναμνήσεις ως κάτι όμορφο που θα σας κάνει μετά από καιρό να χαμογελάτε αλλά ΟΧΙ να νοσταλγείτε και προς Θεού, μην πρήζετε τους νυν ή τους εν δυνάμει νυν για τον πρώην και πόσο πούστικα σας φέρθηκε. Απλά όχι.
Καλή χρονιά everybody με λιγότερους ξενέρωτους και ξενέρωτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου