Ξενέρωτοι στην πρώτη κίνηση vol. 1

Ένας αναγνώστης του φίλτατου Συντάκτη έχει περιγράψει σε κάποια ανάρτηση - που βαριέμαι αρκετά να ψάξω - το εξής σκηνικό.
Μαγαζί (συνήθως κλαμπ) όπου το μάχιμο αρσενικό σταμπάρει θηλυκές παρουσίες για ζευγάρωμα. Προχωράει στο θύμα με αργές κινήσεις σκεπτόμενος την πρώτη του κίνηση. Το πρώτο άκυρο έρχεται. Δεν πτοείται ο ήρωας μας όμως και πάει και σε δεύτερο θήραμα. Το δεύτερο άκυρο έρχεται. Και πάει λέγοντας.

Μέχρι που ο αριθμός των άκυρων γίνεται κάποια στιγμή διψήφιος και ο θηρευτής μας τα παρατάει και πάει να πιει το ποτό του σε μια γωνιά αναλογιζόμενος την άπονη ζωή και τις ψωνάρες που αλωνίζουν ελεύθερες στα clubs.

Έχετε όλοι δίκιο. Μα όλοι. Μα φίλτατα αρσενικά, μην πτοείστε. Κι εσείς ρε μουλάρες μπορείτε τουλάχιστον να ρίχνετε το άκυρο σας με ένα χαμόγελο και με μια κάποια στοιχειώδη ευγένεια. Δηλαδή ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έρχεται ο Κουασιμόδος ο ίδιος με δυο ποτά στο χέρι μην κρεμάσετε τη μούρη σας μέχρι το πάτωμα κοιτώντας αλλού χωρίς να δώσετε καν σημασία. Επίσης μην γυρίσετε να απαντήσετε σαν ΣΚΥΛΕΣ "φύγε" ή "εξαφανίσου" ή κάτι παρόμοιο. Μπορείτε να δεχτείτε το ποτό ή το σφηνάκι που σας κερνάει, να του μιλήσετε και λίγο και ύστερα να του πείτε με τρόπο "δεν ενδιαφέρομαι". Δώστε μια ευκαιρία στον άλλον, μην τον κάνετε κουρέλι με τη μία. Κι ύστερα αναρωτιέστε στρίβοντας με χαριτωμενιά την επί ώρες επιμελημένη μπούκλα σας: μα πού πήγαν οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ άντρες;

Παρ' όλα αυτά είστε κι εσείς οι άντρες μερικές φορές για φάπες. Ακολουθεί για μία ακόμη φορά παράθεση προσωπικών επικών ξενερωμάτων από το λατρεμένο κατά τ' άλλα opposite sex.

Σε μαγαζί

Ήμουν λοιπόν σε μαγαζί για μια μπύρα μαζί με αρκετά μεγάλη παρέα, μοιρασμένη σε άντρες και γυναίκες. Καθόμουν στην άκρη του τραπεζιού με μια φίλη μου ενώ από πίσω μου υπήρχε ένα κενό τραπεζάκι περίπου 4 θέσεων. Πάω στο μπαρ για να παραγγείλω άλλη μια μπύρα όταν γύρισα στα δεξιά μου και είδα ένα χάρμα οφθαλμών σκέτη ζάχαρη. Είδα ότι με κοίταζε και του χαμογέλασα. Πήρα την μπύρα μου και έκατσα στη θέση μου ενώ δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο έκανα διακριτικά χώρο δίπλα μου για να χωρέσει κάποια καρέκλα. Είχα πειστεί βλέπεις ότι θα ερχόταν ίσως κάποια στιγμή αυτός, θα έβαζε κάποια από τις 4 καρέκλες δίπλα μου και θα μιλούσαμε.

Περνάει αρκετή ώρα, τίποτα. Κοιτούσε προς το μέρος μου και μου το επισήμαναν και 2 φίλες μου. Τον ξανακοιτάω, του ξαναχαμογελάω. Μου χαμογελάει κι αυτός. Εδώ είμαστε σκέφτομαι. Έρχεται προς το τραπέζι μας και τελικά κατευθυνόταν προς την πόρτα για να μιλήσει στο κινητό. Πρώτο κύμα ξενέρας. Σηκώθηκα και έκατσα στην μπάρα δίπλα στην πόρτα με την μπύρα μου. Μπήκε, με είδε, ξαφνιάστηκε που άλλαξα θέση και μου έκανε νεύμα "γεια". Έφυγε πάλι και πήγε στην παρέα του. Δεύτερο κύμα ξενέρας. Παρ' όλα αυτά έπαιζε ένας φίλος μου μουσική εκείνο το βράδυ οπότε από το σημείο που έκατσα όρθια τον έβλεπα και καλύτερα συνεπώς δεν μετακινήθηκα. Έδωσα από μέσα μου προθεσμία 5 λεπτών: αν δεν ερχόταν να μου πει έστω και ένα γεια θα πήγαινα εγώ. Εκείνη την ώρα η μοίρα αποφάσισε ότι με μισεί και είδα αυτόν με ένα φίλο του να φοράνε μπουφάν και να κατευθύνονται προς την πόρτα. Τουτέστιν το χάσαμε το κορμί. Περνώντας από μπροστά μου έσκυψε και μου είπε στο αυτί "Καληνύχτα". Αυτό. Περίμενα μήπως άφηνε στην τσέπη μου κάνα τηλέφωνο, τζίφος. Πήγα έκατσα με τις φίλες μου στην ακρούλα μας και πέρασα ένα όμορφο υπόλοιπο βράδυ.

Σε πάρτι φίλου

Έκανε λοιπόν ένας γνωστός μου πάρτι μαζί με έναν συμφοιτητή του λόγω ονομαστικής γιορτής. Η σχολή του γνωστού μου υπόψιν είναι από τις αρκετά ανδροκρατούμενες της Αθήνας επομένως πήγα με 2 φίλες μου ετοιμοπόλεμη. Βάζω το πρώτο ποτό και κάθομαι με τις φίλες κοιτάζοντας τον ελάχιστο κόσμο που ήταν εκεί μιας και είχαμε πάει σχετικά νωρίς λόγω θέματος με τα ΜΜΜ. Μόνο κοπέλες και 3-4 άντρες. Όπως ήταν φυσικό σκεφτήκαμε ότι θα γεμίσει αργότερα (όπως και έγινε), όμως για να μην καθόμαστε σαν χαζές με σταυρωμένα χέρια πήγαμε να χαιρετήσουμε για 2η φορά τον εορτάζοντα φίλο μας που μας σύστησε σε κάτι φίλους του που του μιλούσαν εκείνη την ώρα. Μέτριοι προς καλοί. Μιλήσαμε πάρα πολύ λίγο και μετά πήγαμε για ένα δεύτερο ποτό.

Ο ένας που είχα σταμπάρει από την αρχή καθόταν μόνος του. Έπιανε πού και πού την κουβέντα με κανέναν ξέμπαρκο αλλά είχε πιάσει μια γωνιά και τσέκαρε το χώρο. 2-3 φορές συναντήθηκαν τα βλέμματά μας και αμέσως κοίταξε αλλού. Σκέφτηκα ότι ίσως του άρεσα. Περνούσε συνέχεια από μπροστά μας και κοιτούσε και καλά διακριτικά. Μου λέει εκεί η μία φίλη μου "εμείς πάμε στο μπάνιο. Ελπίζω να σε πλησιάσει". Πάνε λοιπόν οι φιλενάδες στο μπάνιο, βλέπω εγώ τον δικό μου να πλησιάζει. Κοντοστέκεται μπροστά μου και ξαναγυρνάει στη γωνιά του. WTF! Έμεινα παγοκολόνα Μόλις πήρα το απαραίτητο θάρρος (δηλαδή μόλις το ποτήρι μου έφτασε τη μέση και παρακάτω) πήγα να του μιλήσω. Μιλήσαμε αρκετή ώρα η αλήθεια είναι, είδα και τις φίλες μου να γυρνάνε, ώσπου μου είπε μισό λεπτό να πάει να πάρει ένα τηλέφωνο. Γύρισα στην παρέα μου με χλιαρές διαθέσεις. Δεν ήξερα αν πηγαίνει καλά ή κακά. Τελικά τον είδα να παίρνει το μπουφάν του και να φεύγει. Κι αυτός, ναι. :)

Του είπα με λίγο παράπονο "τιιιι φεύγεις;" και μου είπε "ε Σάββατο βράδυ, έχω κανονίσει συνέχεια. Χάρηκα για τη γνωριμία πάντως". Εννοείται πήγα ξαναγέμισα το ποτήρι μου με μια κατσουφιά μέχρι τα πατώματα. Και ξενερωμένη μέχρι όσο πάει.

Τελικά μέσα στη ζάλη από το ποτό γνώρισα άλλους 2 τύπους εκ των οποίων τον έναν τον σύστησα και στην μία φίλη μου. Ο "δικός μου" μου είπε κάποια στιγμή "έχει πολλή φασαρία μέσα, σε μισή ώρα βγες έξω". Και τελικά το βράδυ από το απόλυτο ξενέρωμα έγινε και λίγο όμορφο. Λεπτομέρειες δεν είναι απαραίτητες (δεν μπήκε γκολ πάντως). Βέβαια του έδωσα το κινητό μου και δεν με πήρε ποτέ. 4 μέρες περίπου περίμενα για ένα sms έστω. Μετά το πήρα απόφαση, κατάπια την χυλόπιτα μου και συνέχισα σαν να μη συνέβη τίποτε.

Μετράμε μέχρι στιγμής 2/2 δικές μου πρώτες κινήσεις. Βασικά 3/3 γιατί στο πάρτι έκανα 2. Έπεται συνέχεια γιατί ήδη τούτη η ανάρτηση βγήκε μεγαλούτσικη. :Ρ