Μην πρήζετε

Αυτό το πράγμα το κάνετε αρκετοί. Βασικά ή θα πρήζετε ή θα είστε ο ορισμός της αδιαφορίας μέχρι να πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία για κάποια κίνηση.

Don't do it.

Η πιο όμορφη (κατ' εμέ) στιγμή σε μία σχέση (ξαναλέω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη "σχέση" με την έννοια της γενικότερης ανθρώπινης επαφής και όχι της δέσμευσης κλπ κλπ) είναι αυτή που λες "με θέλει; Δεν με θέλει; Του αρέσω; Δεν του αρέσω;" και ξεροσταλιάζεις πάνω από τα κινητά και τα fb μέχρι να δεις το όνομά του γραμμένο.

Δηλαδή. Έχεις στον άλλον στο fb και μιλάτε σε μια σταθερή βάση. Το θέμα είναι ότι μιλάτε μιλάτε μιλάτε και τίποτα ουσιαστικά δεν πέφτει στο τραπέζι. Εννοείται με κάποια μαγκιά ζητάς κινητό ή με κάποιον τέλος πάντων τρόπο ανταλλάζετε κινητά. Ωραία ως εδώ. Πάμε να δούμε τη συνέχεια μέσα από ένα προσωπικό βίωμα.

Θυμάστε όλοι φαντάζομαι Το Συμβάν, δεν έχουν περάσει και άπειρες αναρτήσεις από αυτό, η προηγούμενη είναι. Το Συμβάν έγινε σε εποχή που ήμουν στη φάση "παίζει και δεν παίζει" με ένα παιδί που έκανε σαν να μην καταλαβαίνει τις προθέσεις μου. Από τη μία με ξενέρωνε που έπαιζε τον χαζό ενώ δεν ήταν, από την άλλη με έκανε να επιμένω γιατί μου άρεσε πολύ.

Μια μικρούλα παρένθεση εδώ. Αυτό που λέει ότι όσο φτύνεις τα γραμματόσημα κολλάνε, είναι τεράστια αλήθεια. Θα το χρησιμοποιήσω και στη συνέχεια. Κλείνει η παρένθεση.

Λοιπόν θα πήγαινα σε ένα μαγαζί με 2 φίλες μου που ήξερα ότι είναι κοντά εκεί που μένει αυτός ο τύπος. Του είπα πού ακριβώς θα είμαστε, μου είπε ότι έχει κανονίσει αλλά "θα δούμε, μπορεί να περάσω" κλπ. Εκεί ξενέρωσα λίγο αλλά λέω δεν πειράζει, καλή καρδιά. Πάμε που λες στο μαγαζί με τις φίλες, πίνουμε και λίγο, στέλνω σε αυτόν μέσα στη ζάλη μου sms αν θα έρθει τελικά και πού είναι. Μου είπε είμαι εκεί, έλα. Εννοείται δεν πήγα. Πέρα από το ότι δεν ήξερα που είναι το μέρος που μου έλεγε και δεν ήμουν σε φάση να ψάχνω ημιπιωμένη για μαγαζιά στου διαόλου τη μάνα, δεν ήθελα να με έχει σε φάση σήκω κάτσε σήκω κάτσε κάνε ό,τι λέω κλπ. Αφού λοιπόν έφαγα το δεύτερο κύμα απόλυτου ξενερώματος μέσα στο ίδιο βράδυ, του έστειλα ένα σκέτο "Καλά καληνύχτα" και αποφάσισα να αφήσω το κινητό στην τσάντα μου για το υπόλοιπο της βραδιάς χωρίς να με νοιάζει τι κάνει αυτός.

Εκείνο το βράδυ έγινε και Το Συμβάν. Πώς με κόβεις;

Πέραν του ότι στην αρχή Του Συμβάντος ένιωθα λίγες "τύψεις" που έπαιζα παιχνίδι με 2 ταυτόχρονα, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Ο κύριος έπαιξε και έχασε, αφού λοιπόν βρέθηκε στα άκυρα ο δεύτερος δε γαμιέται; Το θέμα όμως εδώ ποιο είναι... με το που κοίταξα το κινητό μου είχα 2 αναπάντητες και 2-3 μηνύματα από τον άλλον που με έψαχνε και μου έλεγε ακριβείς συντεταγμένες του πού βρίσκεται για να πάω. Τρελάθηκε ο δικός σου. Του έκοψε τον αέρα η καληνύχτα η σκέτη που του έστειλα πιστεύω μέχρι σήμερα.

Φυσικά από εκείνη τη φάση και τα επακόλουθα Του Συμβάντος (με το άκυρο στο σταθμό κλπ) με έπρηζε κάθε μέρα. Τι μηνύματα τι ατέλειωτα chats στο fb, τι τι τι. Κι εγώ να είμαι σε μια φάση "ΑΣΕ ΜΕ ΛΙΓΟ ΜΩΡΕ!". Μην με πρήζεις, απλά μην το κάνεις. Βέβαια στη συνέχεια μάλλον από τις αντιδράσεις μου κατάλαβε ότι με ξενέρωσε όλο αυτό και το ελάττωσε στη χρυσή τομή που θα επεξηγήσω αργότερα.

Γι' αυτό αγαπητοί αρσενικοί αναγνώστες...
Μην πρήζετε. Μην τιγκάρετε το inbox του fb ή του κινητού της άλλης. Μην της λέτε κάθε μέρα από 10 φορές "πότε θα βγούμε για ένα καφεδάκι". Χρυσή τομή = απαντάς στα μηνύματα της άλλης αλλά δεν λες ποτέ πολλά. Με το πολλά δεν εννοώ πολλά σε ποσότητα λόγια. Εννοώ τα λεγόμενά σου να μην μαρτυράνε τις διαθέσεις σου σε υπερβολικό βαθμό. Άσε την άλλη να αναρωτηθεί λίγο τι θέλεις και τι σκέφτεσαι, αυτό είναι το ωραίο. Εννοείται όχι για πολύ έτσι, κάποια στιγμή θα γίνει κάποια κίνηση και οι προθέσεις θα φανερωθούν. Κι εκεί ξεκινάνε τα πραγματικά όμορφα πράγματα.

Η αφορμή

Γιατί έτσι είναι τα πράγματα, δεν ξύπνησα μια μέρα και είπα "Ας κάνω κι εγώ το αντίστοιχο ξενέρωτες τελεία μπλόγκσποτ τελεία κομ για άντρες, θα είναι γαμάτο". Η Αφορμή, με άλφα κεφαλαίο, είναι η πλήρης απογοήτευση και αυτό το τεράστιο ξεφύσημα/ facepalm/ "I can't take it anymore" που ακολουθεί ένα ραντεβού εν προκειμένω.



Μα τι σου κάνανε κοπέλα μου;

Ας εξηγούμαστε λοιπόν, δια να μην παρεξηγούμαστε. Μην μας πούνε και τρελές κατάλαβες;

Είμαι που λες στο δρόμο για να συναντηθώ με ένα παλικάρι που μου αρέσει πολύ. Και το ξέρει και το έχει καταλάβει κλπ. Γενικά είχα άγχος για το πώς θα πάει γιατί είχαμε γνωριστεί υπό περίεργες συνθήκες και είχαμε φασωθεί υπό μια υποτυπώδη-σχεδόν αμελητέα-επήρεια αλκοόλ με δικιά του την πρώτη κίνηση. Όμως είχε φανεί ότι υπήρχε χημεία και ενδιαφέρον. Θα μου πεις λογικό αν είστε και οι 2 πιωμένοι και φασώνεστε, προφανώς υπάρχει κάποια χημεία god dammit! Αλλά όσο πιωμένος και να είσαι δεν πας να αρχίσεις να φασώνεις ό,τι κινείται! (Μιλάμε πάντα για λογικά ποσά, αν και προσωπικά δεν έχω ξυπνήσει ποτέ μετά από βαριά μεθύσια με τον νόθο αδερφό του Σρεκ στο κρεβάτι μου. Κλείνει η παρένθεση.)
Είχαμε ανταλλάξει κινητά και facebook κλπ (μεγάλος διάολος αυτό το facebook, θα επεκταθώ σε άλλη ανάρτηση περί τούτου) και μιλούσαμε για 2-3 μέρες μετά το συμβάν. Ας ονομάσουμε τη στιγμή Το Συμβάν. Ωραία ως εδώ. Έχουν περάσει μέχρι σήμερα 4 μέρες από Το Συμβάν. Τον σκεφτόμουν γιατί δεν ήταν ξερή σωματική επαφή όπως και να έχει. Δεν ήταν βέβαια και πυροτέχνημα συναισθημάτων ή δεν ξέρω γω τι άλλο έτσι; Απλά λέμε. Μιλούσαμε σε αρκετά casual επίπεδο στο fb που λες, έπεφτε και λίγο υπονοούμενο, καμία ξεκάθαρη κουβέντα. Ώσπου εγώ του πρότεινα να βγούμε για έναν καφέ, να τα πούμε γενικά. Την πρώτη φορά μου το ακύρωσε 1 ώρα πριν από αυτή που είχαμε συμφωνήσει και μου ξαναπρότεινε κάποια άλλη. Χαλαρή η δικιά σου.
Η μεγάλη μέρα φτάνει και πάω με περίεργες διαθέσεις να τον συναντήσω. Ήταν πριν από μένα εκεί και όταν με πλησίασε ούτε καν με φίλησε σταυρωτά. Δεν είπα ρε χριστιανέ μου να με πιάσεις να μου αλλάξεις τον αδόξαστο μέσα στη μέση του δρόμου, έστω λίγη τυπικότητα ζητάμε βρε αδερφέ! Περπατήσαμε μέχρι να βρούμε κάποιο μέρος να κάτσουμε και ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες, όταν κάτσαμε αρχίσαμε να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων δε. Η συζήτηση δεν είχε πάει γύρω από Το Συμβάν. Λέω οκ, αν δεν πει τίποτα μέχρι να αποχαιρετιστούμε θα του το αναφέρω εγώ.
Την γλυκόπικρη ώρα λοιπόν του αποχαιρετισμού γύρισε και μου είπε ότι σχετικά με Το Συμβάν είναι σε περίεργη φάση αυτήν την περίοδο και μπερδεμένος και δεν ξέρω και γω τι φίδια πήγε να κουνήσει μέσα στα μούτρα μου. Του είπα οκ, κι εγώ μπερδεμένη είμαι, μην αγχώνεσαι. Μυρίστηκα ότι ίσως φοβήθηκε (;) ότι θα του ζητήσω να μου προσφέρει μονόπετρο. Λέω θα φρίκαρε. Οπότε του είπα "κι εγώ είμαι χωρισμένη *μπλαμπλα* και μπερδεμένη και δεν ζητάω σχέση αυτήν την περίοδο". Μου είπε χάρηκα που τα είπαμε και έφυγε. Και έμεινε η δικιά σου παγωτό να κοιτάζει το άπειρο. Δεν μπορούσα να το πιστέψω αυτό που συνέβη, λέω θα με είδε νηφάλιος και στο φως της μέρας, αυτό φταίει. Στα σκοτάδια όλοι πιο όμορφοι δείχνουμε αφενός, πιωμένοι ακόμα ομορφότεροι αφετέρου!
Αφού στάθηκα λίγο σαν θλιμμένη καλόγρια να σκέφτομαι τι ΑΚΥΡΑΡΑ ήταν αυτή που έφαγα, σκέφτηκα να το ρισκάρω. Ο τύπος μου άρεσε και μου άρεσε πολύ. Οπότε έτρεξα προς το μέρος που ήξερα ότι θα περιμένει το μετρό, τον είδα από μακριά να περιμένει στην αποβάθρα, τον βούτηξα και τον φίλησα. Και θα πεις

ΤΙ ΛΥΣΣΑΡΑ ΕΙΣΑΙ ΣΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ;

αλλά θα σου πω να το ξανασκεφτείς. Απλά δεν ήθελα να το αφήσω να φύγει έτσι, θα ένιωθα ακόμη μεγαλύτερη ήττα. Μετά από αυτήν την εντελώς ελληνικό τηλεοπτικό σήριαλ κίνηση λοιπόν μου ψέλλισε "ήταν που είσαι μπερδεμένη".
Μπερδεμένη ξεμπερδεμένη, του είπα, μου αρέσεις.
Τα είπαμε πολύ λίγο, φιλιόμασταν πολύ λίγο, κι εκεί είπε να ξαναβρεθούμε μόλις γυρίσω από τις διακοπές μου. Η φάση είναι ότι μαζί μου ξενέρωσε και το σύμπαν. Καλός όμορφος γλυκός, αλλά τι ήταν αυτό ρε παιδί μου. Αυτό το άκυρο στο σταθμό δεν θα το ξεχάσω ποτέ ρε πούστη μου! Κι ας ανταποκρίθηκε μετά που πήγα και τον βρήκα. Δεν θα τρέχω μια ζωή πίσω από άντρες και δεν θέλω να είμαι δεδομένη λυσσάρα κανενός.
Επομένως άφησα την επόμενη κίνηση σε αυτόν. Εκεί σκέφτεσαι το εξής απλό πράγμα. Αν γουστάρει ας κουνηθεί. Αν όχι, έχει καλώς. Η συνέχεια δεν έχει πολλή σημασία επί του παρόντος.

Καλά μας εγκαίνια κι όλας.

Ίσως κανείς να μην περίμενε

ότι δεν είναι μόνο οι γυναίκες που κάνουν τη μαλακία σε μια ανθρώπινη σχέση. Ανθρώπινη, δεν βάζω σχέση σκέτο γιατί όλοι θα νομίζουν ότι μιλάω για δεσμούς ενώ εννοώ γενικά interaction τέλος πάντως, καταλαβαινόμαστε.
Κάνουμε κι εμείς τις μαλακίτσες μας, πάμε να βγούμε από πάνω ενώ έχουμε καταστρέψει το σύμπαν, συμφωνώ σε όλες τις κατηγορίες κύριε δικαστά. Αλλά είστε κι εσείς ρε παιδάκι μου ώρες ώρες. Να μην σας πιάνει κανείς πουθενά και να είστε πιο μπερδεμένοι και από μικρό παιδί μπροστά στη βιτρίνα του Jumbo για το τι θα πρωτοπάρει. Προσοχή στο χρησιμοποιηθέν ρήμα. Δεν το έβαλα τυχαία. Να, το βάζω και στα πλάγια να το δείτε καλύτερα.
Ας είναι λοιπόν αυτό το blog η αρχή για να βγει καμιά αγανακτισμένη σαν και του λόγου μου να πει τον πόνο της. Εμπρός κορίτσια.

ΥΓ Ξεκάθαρη κλεψιά από δω. Πιο ξεκάθαρη πεθαίνεις.