Μην πρήζετε

Αυτό το πράγμα το κάνετε αρκετοί. Βασικά ή θα πρήζετε ή θα είστε ο ορισμός της αδιαφορίας μέχρι να πάρουμε εμείς την πρωτοβουλία για κάποια κίνηση.

Don't do it.

Η πιο όμορφη (κατ' εμέ) στιγμή σε μία σχέση (ξαναλέω ότι χρησιμοποιώ τη λέξη "σχέση" με την έννοια της γενικότερης ανθρώπινης επαφής και όχι της δέσμευσης κλπ κλπ) είναι αυτή που λες "με θέλει; Δεν με θέλει; Του αρέσω; Δεν του αρέσω;" και ξεροσταλιάζεις πάνω από τα κινητά και τα fb μέχρι να δεις το όνομά του γραμμένο.

Δηλαδή. Έχεις στον άλλον στο fb και μιλάτε σε μια σταθερή βάση. Το θέμα είναι ότι μιλάτε μιλάτε μιλάτε και τίποτα ουσιαστικά δεν πέφτει στο τραπέζι. Εννοείται με κάποια μαγκιά ζητάς κινητό ή με κάποιον τέλος πάντων τρόπο ανταλλάζετε κινητά. Ωραία ως εδώ. Πάμε να δούμε τη συνέχεια μέσα από ένα προσωπικό βίωμα.

Θυμάστε όλοι φαντάζομαι Το Συμβάν, δεν έχουν περάσει και άπειρες αναρτήσεις από αυτό, η προηγούμενη είναι. Το Συμβάν έγινε σε εποχή που ήμουν στη φάση "παίζει και δεν παίζει" με ένα παιδί που έκανε σαν να μην καταλαβαίνει τις προθέσεις μου. Από τη μία με ξενέρωνε που έπαιζε τον χαζό ενώ δεν ήταν, από την άλλη με έκανε να επιμένω γιατί μου άρεσε πολύ.

Μια μικρούλα παρένθεση εδώ. Αυτό που λέει ότι όσο φτύνεις τα γραμματόσημα κολλάνε, είναι τεράστια αλήθεια. Θα το χρησιμοποιήσω και στη συνέχεια. Κλείνει η παρένθεση.

Λοιπόν θα πήγαινα σε ένα μαγαζί με 2 φίλες μου που ήξερα ότι είναι κοντά εκεί που μένει αυτός ο τύπος. Του είπα πού ακριβώς θα είμαστε, μου είπε ότι έχει κανονίσει αλλά "θα δούμε, μπορεί να περάσω" κλπ. Εκεί ξενέρωσα λίγο αλλά λέω δεν πειράζει, καλή καρδιά. Πάμε που λες στο μαγαζί με τις φίλες, πίνουμε και λίγο, στέλνω σε αυτόν μέσα στη ζάλη μου sms αν θα έρθει τελικά και πού είναι. Μου είπε είμαι εκεί, έλα. Εννοείται δεν πήγα. Πέρα από το ότι δεν ήξερα που είναι το μέρος που μου έλεγε και δεν ήμουν σε φάση να ψάχνω ημιπιωμένη για μαγαζιά στου διαόλου τη μάνα, δεν ήθελα να με έχει σε φάση σήκω κάτσε σήκω κάτσε κάνε ό,τι λέω κλπ. Αφού λοιπόν έφαγα το δεύτερο κύμα απόλυτου ξενερώματος μέσα στο ίδιο βράδυ, του έστειλα ένα σκέτο "Καλά καληνύχτα" και αποφάσισα να αφήσω το κινητό στην τσάντα μου για το υπόλοιπο της βραδιάς χωρίς να με νοιάζει τι κάνει αυτός.

Εκείνο το βράδυ έγινε και Το Συμβάν. Πώς με κόβεις;

Πέραν του ότι στην αρχή Του Συμβάντος ένιωθα λίγες "τύψεις" που έπαιζα παιχνίδι με 2 ταυτόχρονα, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Ο κύριος έπαιξε και έχασε, αφού λοιπόν βρέθηκε στα άκυρα ο δεύτερος δε γαμιέται; Το θέμα όμως εδώ ποιο είναι... με το που κοίταξα το κινητό μου είχα 2 αναπάντητες και 2-3 μηνύματα από τον άλλον που με έψαχνε και μου έλεγε ακριβείς συντεταγμένες του πού βρίσκεται για να πάω. Τρελάθηκε ο δικός σου. Του έκοψε τον αέρα η καληνύχτα η σκέτη που του έστειλα πιστεύω μέχρι σήμερα.

Φυσικά από εκείνη τη φάση και τα επακόλουθα Του Συμβάντος (με το άκυρο στο σταθμό κλπ) με έπρηζε κάθε μέρα. Τι μηνύματα τι ατέλειωτα chats στο fb, τι τι τι. Κι εγώ να είμαι σε μια φάση "ΑΣΕ ΜΕ ΛΙΓΟ ΜΩΡΕ!". Μην με πρήζεις, απλά μην το κάνεις. Βέβαια στη συνέχεια μάλλον από τις αντιδράσεις μου κατάλαβε ότι με ξενέρωσε όλο αυτό και το ελάττωσε στη χρυσή τομή που θα επεξηγήσω αργότερα.

Γι' αυτό αγαπητοί αρσενικοί αναγνώστες...
Μην πρήζετε. Μην τιγκάρετε το inbox του fb ή του κινητού της άλλης. Μην της λέτε κάθε μέρα από 10 φορές "πότε θα βγούμε για ένα καφεδάκι". Χρυσή τομή = απαντάς στα μηνύματα της άλλης αλλά δεν λες ποτέ πολλά. Με το πολλά δεν εννοώ πολλά σε ποσότητα λόγια. Εννοώ τα λεγόμενά σου να μην μαρτυράνε τις διαθέσεις σου σε υπερβολικό βαθμό. Άσε την άλλη να αναρωτηθεί λίγο τι θέλεις και τι σκέφτεσαι, αυτό είναι το ωραίο. Εννοείται όχι για πολύ έτσι, κάποια στιγμή θα γίνει κάποια κίνηση και οι προθέσεις θα φανερωθούν. Κι εκεί ξεκινάνε τα πραγματικά όμορφα πράγματα.