Μεγάλα σφάλματα του κόσμου #1 = Επανασύνδεση

Είχα πει ότι θα έγραφα περί τούτου στο μέλλον.

Είχα στο νου μου να το ξεκινούσα αρκετά αργότερα αυτό το ποστ όμως ο χωρισμός μιας καλής μου φίλης στάθηκε η αφορμή να ανακαλέσω διάφορα που έχουν συμβεί σε μένα, να ακούω τον καημό της φιλενάδας και εν τέλει να καταλήγω στο ότι:


ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!


Αγαπητή αναγνώστρια, αγαπητέ αναγνώστη. Αν και κάποια δικιά σου φίλη χωρίσει μετά από αρκετό καιρό σχέσης (στην περίπτωση που περιγράφω μιλάμε για 1 χρόνο + 3-4 μήνες περίπου), μην διανοηθείς να πετάξεις την ατάκα "Έλα θα σου πει να τα ξαναβρείτε". Όχι μωρή, δεν θα σου πει να τα ξαναβρείτε. Και αν σου το πει, εσύ φρόντισε να του δείξεις την έξοδο.

Όταν ένας άνθρωπος κάνει λάθη, θα τα ξανακάνει. Μετά από κάποια ηλικία δεν αλλάζουμε και υποθέτω πως οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) σε αυτό εδώ το blog έχουμε περάσει την προσαρμοστική για τον χαρακτήρα μας περίοδο που συναντάμε στην εφηβεία. Επομένως ξεκινάμε με αυτή τη βάση : οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Χωρίσατε γιατί σε απάτησε και μετά σου έταξε μονογαμία και τα ξαναφτιάξατε; Θα στα ξαναφορέσει. Ανετότατα. Προχωράμε πάλι στο προσωπικό βίωμα Νούμερου.

Τα είχα που λέτε με έναν τύπο για χρόνια. Πολλά. Δεν θα πω αριθμό, ίσως φανεί τρομακτικός. Λόγω σπουδών λοιπόν σε μια φάση έπρεπε να χωριστούμε για τα επόμενα 2 τουλάχιστον χρόνια. Μείναμε μαζί ένα χρόνο και κάτι μήνες και ξαφνικά μια μέρα μου είπε ο καλός μου (μέσω ίντερνετ) ότι η απόσταση του "φθείρει το συναίσθημα" και να το λήξουμε. Δωσ' του κλάματα η δικιά σου. Μα γιατί κι εγώ μπορώ να κάνω υπομονή κι ας βλεπόμαστε σπάνια και και και. Τότε πέρασα στην ΜΙΣΗΤΗ φάση της πλήρης απώλειας αξιοπρέπειας. Ήμουν και μικρή βέβαια. Η φίλη που αναφέρω στην αρχή του άρθρου ότι χώρισε, μου είπε διάφορα που είπε στον δικό της τώρα που χωρίσανε και θυμήθηκα και τα δικά μου. Ενδεικτικά αναφέρω:

-Μπορούμε να συνεχίσουμε να βγαίνουμε σαν φίλοι όποτε έρχομαι από τα μέρη σου;
-Μπορούμε να συνεχίσουμε σε ελεύθερη σχέση;
-Μπορούμε να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε ερωτικό επίπεδο μέχρι να βρεις άλλη;
-Μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή και να τα ξεχάσουμε όλα τα παλιά;

ΣΤΟΠ! Όχι δεν μπορούμε. Ούτε να μείνουμε φίλοι ούτε καν γνωστοί. Με το που χωρίσεις ΣΒΗΣΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Σβήσε το κινητό του από το δικό σου (ναι ξέρω το έχεις μάθει απ' έξω, ε θα το ξεχάσεις κάποια μέρα), πέτα τα δώρα του, πέτα πράγματα δικά του που έχει αφήσει σπίτι σου, ξέχνα τα όλα. Χωρίσατε και δεν θα αλλάξει τίποτα. Μην κάνεις τέτοιο κακό στον εαυτό σου υποτιμώντας τον, δεν θες να είσαι ούτε σε ελεύθερη σχέση ούτε σε τίποτα. Πληγώθηκες που έχασες έναν άνθρωπο που αγαπάς, εντάξει δικαιολογημένος ο πανικός αλλά μην υποτιμάς τα ίδια σου τα συναισθήματα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Άκου εκεί "να βρισκόμαστε ερωτικά μέχρι να βρεις άλλη". Τόση απελπισία πια να είσαι με αυτόν τον τύπο; Με ποιον τα' χες ρε καμάρι μου, με τον Μπραντ Πιτ; Όχι δα!

Ναι ξέρω ξέρω, ήσασταν και φίλοι πέρα από ζευγάρι. Είχατε κοινά, πηγαίνατε μαζί σινεμά γιατί έχετε κοινό γούστο στις ταινίες, κάνατε δώρα βιβλία ο ένας στον άλλον που πάντα άρεσαν, συζητούσατε με τις ώρες σε διάφορα επίπεδα και βρίσκατε κοινές γραμμές πλεύσης. Και ξαφνικά τον χάνεις. Και σκέφτεσαι "τουλάχιστον να τον κρατήσω σαν φίλο". Ε όχι ρε γαμώτο μου! Δεν θα τον κρατήσεις σαν φίλο, θα του δώσεις ένα σουτ να πάει από κει που ήρθε. Να πάει να γαμηθεί κι αυτός και τα κοινά σας ενδιαφέροντα. Θα βρεις άλλον. Δεν χάθηκαν οι άντρες. Ναι ναι ναι ναι ξέρω τι σκέφτεσαι τώρα από μέσα σου. "Σιχαίνομαι να με ακουμπάει άλλος". Θα ξεσιχαθείς στην πορεία.

Συνεχίζω λοιπόν με τα δικά μου που είχα ξεκινήσει πριν. Χωρισμένη λοιπόν καθώς ήμουν, άρχισα τα τσιλιμπουρδίσματα δεξιά κι αριστερά με όποιον έβρισκα εύκαιρο απλά για να ξεπεράσω τον πρώην. Ώσπου μετά από 2 πράγματα τελείως επιφανειακά και χωρίς νόημα, βρήκα ένα παιδί με το οποίο κάπως ταίριαξα καλύτερα. Μείναμε 2 μήνες μαζί και τελικά χωρίσαμε συναινετικά καθ' ότι τελικά οι διαφορές μας ήταν πολύ περισσότερες από τα κοινά μας και τσακωνόμασταν οχτακόσιες φορές τη μέρα για μαλακίες. Ώσπου ξαφνικά, μισό χρόνο μετά τον χωρισμό, επιστρέφει ο πρώην. Να δηλώσει μετάνοια και να ζητήσει συγχώρεση και να τα ξαναφτιάξουμε. Και απογοητευμένη καθώς ήμουν από ό,τι είχα ζήσει, να του λέω και "ΟΚ". Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω στο παρελθόν και να πω στο τότε μικρό Νούμερο "ΜΗΝ. ΤΟ. ΚΑΝΕΙΣ.". Μείναμε τελικά άλλον ένα χρόνο μαζί μέχρι να έρθει η στιγμή επιτέλους να εξαλειφτεί η μεταξύ μας απόσταση και να βρεθούμε ξανά κοντά. Κοντά κι ευτυχισμένοι όπως σκεφτόμασταν και οι 2. Να μην τα ξαναπολυλογώ, μετά από αρκετό καιρό, ξαναχωρίσαμε. Επειδή βαρέθηκε - είπε - που δεν βρισκόμασταν πολύ συχνά.

Το δικό μου το συχνά με το δικό του το συχνά προφανώς είχαν άλλη τιμή. Και δεν τα βρίσκαμε σε αυτό. Και το ήξερε και το ήξερα. Απλά το αποφάσισε έτσι ξαφνικά.

Είδες λοιπόν φιλενάδα; Και που τα ξαναβρήκαμε στα ίδια σκατά καταλήξαμε. Και χειρότερα. Κρίμα τον χρόνο που έχασα επενδύοντας σε μια χαμένη από χέρι σχέση αντί να ψάξω να βρω κάποιον άλλον πιο κοντά στα γούστα μου. Κρίμα στον εγωισμό μου που δεν με άφησε να πω τότε "ΟΧΙ ΡΕ, ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΞΟΥΜΕ". Γι' αυτό πάτα από νωρίς το "delete ALL" για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Το γυαλί άμα σπάσει δεν ξανακολλάει. Μπορείς να το ξανακολλήσεις δηλαδή, αλλά θα φαίνεται το ράγισμα. Αυτό θέλεις; Μια σχέση με ζημιές που φαίνονται επειδή απλά εσύ ήθελες να είσαι βολεμένη και να μην αγχώνεσαι που είσαι χωρίς γκόμενο; Μια σχέση όπου ο ένας κατηγορεί τον άλλον κάθε μέρα "ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΧΩΡΙΣΕΣ!", "ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ!" κλπ;

Δεν τη θες. Γι' αυτό ξεκόλλα το μυαλό σου και προχώρα. Οι άνθρωποι που περιμένουν εκεί έξω να σε γνωρίσουν είναι ανέλπιστα πολλοί και θα σε κάνουν να νιώσεις 100 φορές καλύτερα από ότι ο πρώην. Γκαραντί. :-)