Εδώ οι καλοί λόγοι χωρισμού! - email αναγνώστριας

"Καλησπέρα Νούμερο! 

Έγινα αναγνώστρια σου μέσω του συντάκτη “Ξενέρωτες”. Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα μόλις μου είπε ότι υπάρχει και τέτοιο blog. Μπράβο σου λοιπόν που το δημιούργησες! Μιας και είδα ότι υπάρχει κεφάλαιο “Πρώην” θα ήθελα να σου πω και γω με τη σειρά μου έναν απ’ τους μοναδικά κινηματογραφικούς χωρισμούς μου. 

Τα είχα με ένα παιδί 6 μήνες, τον γνώριζα όμως πολλά χρόνια και εν ολίγοις να σου πω ότι ήταν ο παιδικός μου έρωτας. Είχαμε σχέση από απόσταση, αλλά δεν μας πολυπείραζε (στην αρχή τουλάχιστον). Οφείλω ωστόσο να του αναγνωρίσω πώς με έκανε να ξεχάσω τον προηγούμενο μαλάκα της ζωής μου, ο οποίος μου είχε δημιουργήσει τα περισσότερα κόμπλεξ (σωματικά κυρίως). Γιατί, βλέπεις, με ερωτεύτηκε όπως ήμουν, δεν ζητούσε αλλαγές όπως ο άλλος ο φούστης (αλλά ας μη το συνεχίσω, αυτό είναι μια άλλη πικρή ιστορία). Τέλος πάντων, να μην στα πολυλογώ, φτάνει η μέρα των γενεθλίων μου. Ο...αγαπημένος μου θα ερχόταν στην Αθήνα για να γιορτάσουμε μαζί και με τους φίλους μου τα γενέθλια μου. Είχα χαρεί τόσο εκείνη τη μέρα. Όπως σου είπα έμενε σε άλλη πόλη, πιο μακριά, οπότε για μένα αυτό ήταν μεγάλο δώρο. 


Την παραμονή των γενεθλίων μου τον περίμενα να έρθει σπίτι μου, ωστόσο όμως, λόγω του ότι το μαλακισμένο το μετρό είχε απεργία αναγκάστηκε να πάει να μείνει στα ξαδέρφια του. Ok λέω δεν χρειάζεται να χαλαστώ άλλωστε θα μείνει όλο το Σαβ/κο. Εδώ να σημειώσω ότι ο πρώην μου ήταν γενικά ζηλιάρης, για παράδειγμα (κρατηθείτε) δεν με άφηνε να αλλάξω φωτογραφία στο facebook(!). Ήθελε να είχα φωτογραφία που είμαστε μαζί. Και αυτός μια τέτοια είχε μέχρι που πριν μια βδομάδα από τα γενέθλια μου άλλαξε και έβαλε μια μόνος του. Τον ρωτάω γιατί την άλλαξε και μου είπε “Έτσι”. Και του λέω ε άμα είναι έτσι να την αλλάξω και γω. Και μου λέει “Μην τολμήσεις”. Τεσπα, εκεί μαλώσαμε αλλά τα ξαναβρήκαμε. Ας το πάρει λέω το ποτάμι. 

Την παραμονή λοιπόν των γενεθλίων μου, μετά τις 12 αρχίσαν να μου στέλνουν χρόνια πολλά στο facebook και λέω (τι ήθελα και το σκέφτηκα το βούρλο) μιας και έχω γενέθλια σήμερα ας βάλω μια φωτογραφία που είμαι μόνη μου. Μαλακίες του καράμπελα βαριόμουν ΑΠΛΑ και δεν είχα τι να κάνω.  Εν τω μεταξύ αυτός, μπαίνει στο fb απ’ τα ξαδέρφια του, προφανώς την βλέπει, δεν μου λέει τίποτα και λέω ok δεν θα τον πείραξε. Και μου μιλούσε μια χαρά. Ξημερώνει η ιστορική μέρα και ξυπνάω πρωί για να πάω να παραλάβω την κολλητή μου από το ΚΤΕΛ που θα ερχόταν και αυτή για τα γενέθλια μου. Παίρνω τηλέφωνο τον “καλό μου” και του λέω:

-Καλημέρα! (Όλο χαρά εγώ)

-Καλημέρα, μου λέει (με υφάκι)

Δεν δίνω σημασία και συνεχίζω

-Σε περιμένω να έρθεις σπίτι, σήμερα το μετρό λειτουργεί κανονικά.

-Μπαα...δεν έχω όρεξη για βόλτες, μου λέει.

Αφού κάνω μια παύση για να πάρω ανάσα και να συνειδητοποιήσω τι μου είπε του λέω και γω όσο πιο ήρεμα μπορούσα “Ok, θα σε πάρω μετά”

Λέω δεν μπορεί, πλάκα θα μου κάνει, άλλωστε σήμερα είναι τα γενέθλια μου! (ναι, χέστηκε) Τέλος πάντων, δεν έχουμε επικοινωνήσει μέχρι αργά το απογευματάκι. Εγώ έχω αρχίσει να ετοιμάζομαι, ωστόσο όχι τόσο χαρούμενα αφού δεν ήξερα τι έχει πάθει, νόμιζα πραγματικά πώς μου έκανε πλάκα (τόσο στον κόσμο μου ήμουν). Και αφού είμασταν έτοιμοι να βγούμε όλοι, είχα ειδοποιήσει φίλους, είχα κλείσει τραπέζι (!) του στέλνω μήνυμα: 

-Έλα, κόψε τώρα την πλάκα είμαι έτοιμη. Που θα βρεθούμε;

-Να βγεις και να περάσεις καλά. Εγώ δεν θα έρθω. Συγνώμη αλλά δεν μπορώ.

-Τι εννοείς, του λέω, τι έπαθες;

-Δεν θέλω να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί.

Ε και πέφτω εγώ του θανατά. Κλάμα, φωνές, μέχρι και η κολλητή μου χέστηκε πάνω της, νόμιζε ότι θα κάνω καμία βλακεία άρχισε και καλούσε όποιον της ερχόταν να έρθει γιατί φοβόταν μόνη της (ξέρω είναι για γέλια τώρα που τα σκέφτομαι και γω, αλλά πραγματικά θα με λυπόσουν εκείνη τη μέρα). Η κατάληξη λοιπόν ήταν να μείνω σπίτι κλαμμένη, στεναχωρημένη και να περάσω τα πιο άθλια γενέθλια της ζωής μου. Και θα μου πεις εσύ τώρα είσαι ηλίθια έπρεπε να βγεις και να περάσεις καλά και να τον γράψεις στον θεικό ποπό σου! Θα σου πω δίκιο έχεις, τώρα πλέον ακόμα με μουτζώνω ακόμα και μετά από 1,5 χρόνο, αλλά βλέπεις τότε δεν σκεφτόμουν αυτό ήθελα απλά να τα ξαναβρώ μαζί του. ΤΟΣΟ κουτορνίθι ήμουν, αμέ. Αλλά δεν σταματάει εδώ η ιστορία. Έχει και συνέχεια. Την επόμενη μέρα μου στέλνει μήνυμα. 

-Καλημέρα, μου λέει, πώς είσαι;

- Καλά, του λέω, εσύ; (ξέρω με βρίζεις, επειδή του απάντησα, κάτσε όμως γιατί θα γελάσεις)

-Καλά, μου λέει. Σήμερα φεύγω και ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για ότι έκανα χθες και μπλα μπλα μπλα ήταν έτοιμος να με ρίξει ώσπου τι πιστεύεις ότι γυρίζει και με ρωτάει σε κάποια φάση:

-Α να σε ρωτήσω γιατί άλλαξε φωτογραφία στο facebook;; 

Και εδώ είναι που λες το μεγάλο WTF!!! Και εκεί που σκούπιζα τις μυξούλες μου, μένω καλαμάκι. Άρχισα τα γαλλικά (παίζει να με άκουσε όλη η πολυκατοικία) άρχιζα να με μουτζώνω και να μονολογώ μόνη μου. Αφού συνήλθα του είπα έτσι επειδή είχα γενέθλια είπα να βάλω μια μόνη μου. Και να μη στα ξαναπολυλογώ δεν τα ξαναβρήκαμε ποτέ. Μόνο εκείνο το καλοκαίρι ρίξαμε κανά δυο έτσι για να θυμηθούμε τα παλιά και ο κύριος μετά βρήκε άλλη κλειδαριά! 

Αυτά που λες αγαπητό Νούμερο. Ξέρω θέλω ξύλο και γω αλλά πες μου τον βουτάς στον ασβέστη τον μαλάκα ή όχι;;"

Πρώτον αυξανόμαστε και πληθυνόμαστε ρεεεε! Στέλνετε mails κοπέλες άφοβα.

Δεύτερον το κείμενο ασχολίαστο. Τέτοια σκηνικά ούτε στο γυμνάσιο δεν θα ζούσαμε (αν είχαμε από τότε facebook οι περισσότεροι γηραιοί - φαντάζομαι τώρα θα γίνονται και τέτοια). Πόσο χρονών είναι ο τύπος, 12; Άλλαξες φωτογραφία και χωρίζουμε. Λ Ο Λ.

Τώρα ένα από τα λάθη είναι ότι ξαναβρεθήκατε αφού χωρίσατε για "κάνα δυο". Λάαααθος. Μόλις χωρίζεις και μάλιστα για τόσο χαζό λόγο, βάζεις ένα Χ στη μούρη του τύπου και προχωράς παρακάτω. Το ότι δεν βγήκες την ίδια μέρα είναι επίσης λάθος αλλά δεν το κατηγορώ γιατί κι εγώ αν δεις στην αντίστοιχη ανάρτηση είχα βγει με τα χίλια ζόρια. Λογικό είναι να στενοχωρηθείς ειδικά μετά από 6 μήνες σχέσης που κάνατε υποχωρήσεις και ταξίδια ο ένας για τον άλλον. Όμως έπρεπε την επόμενη - άντε την μεθεπόμενη μέρα να βγεις έξω να μαζέψεις 5-6 τηλέφωνα.